ایمپلنت‌های دندانی دقیقاً مانند دندان‌های طبیعی عمل می‌کنند و می‌توانند مانند دندان‌های طبیعی آلوده شوند که در این صورت عفونت ایمپلنت دندان رخ خواهد داد، ایمپلنت‌های دندانی آلوده در صورت بی‌توجهی یا عدم مراقبت منظم از سوی متخصص دندان پزشکی، بیمار می‌شوند یا از کار می‌افتند.
علت عفونت ایمپلنت دندان
دلیل عفونت ایمپلنت دندان، پلاک های تشکیل دهنده باکتری یا مواد تشکیل دهنده آنها می باشد. عفونت ممکن است از منابع خارج دهانی (انتقال از تماس یا محیط)، یا منابع دهانی، بیشتر شامل جیب های پریودنتال، بزاق، سطح زبان، لوزه ها یا مخاط دهان ایجاد شود. دندان های باقی مانده و شرایط پریودنتال آنها به عنوان مهمترین منبع باکتریهای بیماری‌زا پس از کاشت باید مورد توجه قرار گیرند.
گاهی اوقات ممکن است ایمپلنت‌های دندان عفونت کنند و باعث ایجاد التهاب در بافت‌های نرم و از بین رفتن استخوان در اطراف ایمپلنت شوند که اغلب ناشی از یک بیماری به نام پری ایمپلنت است. پری ایمپلنت در واقع التهابی شبیه به بیماری لثه است و بر روی بافت‌های لثه و استخوان پشتیبانِ اطراف ایمپلنت دندان تأثیر می‌گذارد.
علائم عفونت ایمپلنت دندان عبارتند از:
خونریزی لثه‌ها هنگام مسواک زدن، حساسیت یا تورم لثه‌ها در اطراف ایمپلنت و عمیق شدن بیش از حدِ شیار لثه در اطراف ایمپلنت. مشکل این وضعیت این است که می‌تواند استخوان اطراف ایمپلنت دندانِ عفونت کرده را خراب کرده و در نهایت باعث سستی ایمپلنت شود. اگر نگران وضعیت ایمپلنت خود هستید، می‌توانید به یک پریودنتیست برای بررسی وضعیت ایمپلنت‌های خود مراجعه کنید.
دندانپزشک می‌تواند با معاینه بالینی و رادیوگرافی، پری‌ایمپلنتیت را سریع و راحت تشخیص دهد. هدف بلند مدت، جلوگیری از پیشرفت عفونت و حفظ ایمپلنت است.
ویژگی‌های ایمپلنت دندانی آلوده مانند ویژگی‌های بیماری لثه است و می‌تواند شامل یک یا چند مورد از علائم زیر باشد:
- کاشت دندان سست یا لرزان
- لثه‌های قرمز یا پف کرده در اطراف کاشت
- بوی بد دهان
- درد یا ناراحتی ضربان‌دار از ناحیه
- درد لمس کردن
- ترشح (چرک) از ناحیه قابل مشاهده است.
- نخ‌ها روی کاشت قابل مشاهده هستند.
- مشکل جویدن
- تب
- خونریزی هنگام مسواک زدن در اطراف ایمپلنت
عواملی که احتمال بروز عفونت ایمپلنت دندان را افزایش میدهید:
عوامل زیادی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به عفونت ایمپلنت دندان را افزایش دهد. مهم ترین این عوامل عبارتند از:
- ابتلا به بیماری لثه: عفونت لثه می تواند باعث رکود لثه و از بین رفتن ایمپلنت شود
- استعمال دخانیات: سیگار کشیدن جریان خون را در لثه ها محدود می کند و باعث خشکی دهان می شود و این هر دو، منجر به افزایش باکتری های مضر دهان خواهد شد.
- ضعف بهداشت دهان و دندان: یک برنامه منظم بهداشت دهان و دندان، تعداد باکتری های مضر دهان را کنترل کرده، از عوارضی مانند بیماری های لثه و پوسیدگی دندان جلوگیری کند. التهاب بافت نرم پری ایمپلنت (موکوزیت) نشانه عدم رعایت بهداشت کافی است.
تشخیص عفونت ایمپلنت دندان
یکی از اولین کارهایی که متخصص ایمپلنت انجام می‌دهد، گرفتن عکس رادیولوژی دندانی از ایمپلنت دندان عفونت کرده است تا ببیند که آیا هیچ استخوانی از دست رفته است. وی همچنین ممکن است به آرامی اطراف ایمپلنت را بررسی کند تا میزان عفونت و التهاب را ارزیابی نماید. او با بررسی دقیق ناحیه‌ی مورد نظر، امیدوار است که بتواند علائم عفونت را به موقع تشخیص دهد زیرا برای نجات ایمپلنت، تشخیص زودهنگام آن مهم است.
بسته به سطح عفونت، دندانپزشک شما ممکن است دهان شویه‌های ویژه‌ای را تجویز کند یا ترکیبی از گزینه‌های دیگر را برای بازگرداندن ایمپلنت به مسیر سالم ارائه دهد.
مشابه بیماری لثه در دندان، یکی از مشکلات این بیماری این است که اغلب هیچ دردی ایجاد نمیکند و در نتیجه، بیماران غالباً از عفونت کردن ایمپلنت بی‌اطلاع هستند. پریودنتیست منبع التهاب را ارزیابی خواهد کرد زیرا پری ایمپلنت علل زیادی دارد.
پری ایمپلنت می‌تواند به دلیل مشکلات زیر ایجاد شود: باقی ماندن سمان (چسب) روی ایمپلنت، قرارگیری بیش از حدِ ایمپلنت ها نزدیک به یکدیگر یا زاویه‌دار شدنِ ایمپلنت در استخوان، بهداشت ضعیف دهان و دندان، کیفیت پایین استخوان، مشکلات سیستمیک مانند دیابت، سیگار کشیدن، شکستگی ایمپلنت و بارگذاری بیش از حد ایمپلنت.
تعداد روزافزونی از مطالعات گزارش می‌دهند که پری ایمپلنت تا ۳۰٪ از کل ایمپلنت های جاسازی شده را تحت تأثیر قرار داده و باکتریهای بی‌هوازی را مقصر اصلی معرفی می‌کنند.
آیا می‌توان ایمپلنت دندانِ عفونت کرده را بهبود بخشید؟
اگر عفونت و از دست دادن استخوان در مرحله‌ی ابتدایی باشد، می‌توان پلاک‌های باکتریایی را بدون جراحی همراه با درمان آنتی‌بیوتیک و اصلاح طرح پروتز برداشت. هرچه عفونت زودتر درمان شود، درمان آن ساده‌تر و شانس موفقیت بیشتر خواهد بود. اگر از دست دادن استخوان متوسط تا پیشرفته باشد، ممکن است لازم باشد بافت‌های نرم و آسیب دیده‌ی پری ایمپلنت جراحی شوند، سطح میکرو ایمپلنت ضدعفونی شود و در آخر از روش‌های بازسازی استخوان با هدف بازیابی استخوانِ از دست رفته استفاده شود.
اگر ایمپلنت دندان به دلیل عفونت شدید از قبل شل شده باشد، بهبودی آن ممکن نیست. در این حالت لازم است که ایمپلنت برداشته شود و محل موضعی با استخوان پیوند شود. به محض از بین رفتن عفونت و بازسازی استخوان جدید، ممکن است در مراحل بعدی بتوان ایمپلنت دندان دیگری را قرار داد.
کاشت آلوده می‌تواند منجر به بیماری سیستمیک شود که می‌تواند به قلب و سایر اندام‌های بدن آسیب برساند. اگر به اندازه کافی طولانی درمان نشود، عفونت‌های باکتریایی با درجه پایین می‌توانند عواقب جدی داشته باشند و بسیار سریع از بین می‌روند.
دندانپزشک می‌خواهد شما سالم باشید. اگر به ایمپلنت آلوده مشکوک هستید، سریعاً با دندانپزشک تماس بگیرید تا درمان مناسب زودتر از دیرتر آغاز شود. هنگامی که ایمپلنت دوباره سالم شد، با رژیم جدید بهداشتی خود همراه باشید.
اگر ایمپلنت دندان دارید، بسیار مهم است که هر چهار تا شش ماه یکبار معاینه‌ی دوره‌ای و تمیزکاری حرفه‌ای انجام دهید. متخصص ایمپلنت می‌تواند ایمپلنت‌های دندان شما را از نظر علائم التهاب و عفونت زودرس بررسی کند تا در صورت یافتن هر مشکلی سریعاً اقدام شود.
